Platform Deelnemers gaan onder andere aan de slag met praktijkopdrachten die door Martine en Kees van formatieve feedback worden voorzien. In de (online) bijeenkomsten is ruimte voor verdieping en, misschien wel het allerbelangrijkste, het uitwisselen van ervaringen. Martine: “Zo kunnen ze sparren op inhoud met iemand die betrokken is bij de behandeling van dezelfde aandoening of ziektebeeld, maar in een ander ziekenhuis werkt, en met iemand uit het eigen ziekenhuis over de tactieken om toegang te krijgen tot data. De opbrengst van dat leren onderling, is echt gigantisch.” Kees: “Eigenlijk faciliteren we een soort platform.” “Waarbij we er wel voor zorgen dat de leervragen van de deelnemers matchen, zodat dat onderling leren echt tot bloei komt”, vult Martine aan.” In de bijeenkomsten zijn ook inhoudsdeskundigen uit het eigen ziekenhuis aanwezig. Daarbij worden ook altijd twee procesbegeleiders uit beide deelnemende ziekenhuizen betrokken. Bij hen kunnen deelnemers ook tussen de verdiepingssessies door terecht.

Boost voor umc’s Op dit moment doen UMCG en UMC Utrecht mee en eind van het jaar starten Nijmegen en Maastricht. In 2020 doorliepen Amsterdam UMC en het Erasmus Rotterdam het ATP, twee umc’s die al ver vooroplopen, zo vertelt ook Piet: “Hier in het Amsterdam UMC maken we echt slagen en krijgt waardegedreven zorg steeds meer handen en voeten.” In andere umc’s staat de implementatie van waardegedreven zorg nog wat meer in de kinderschoenen. Toch heeft ook voor deze umc’s het trainingsprogramma zin, vooral door de betrokkenheid van de procesbegeleiders. Martine: “Zij spelen een belangrijke rol en kunnen goed bepalen: wat heeft ons ziekenhuis nu nodig om het implementatietraject goed op gang te brengen? En waar zetten we eerst op in? Beginnen we bijvoorbeeld met de patient journey of met PROMs? Wij kunnen de implementatie in de praktijk uiteraard niet verzorgen, maar met het ATP geven we wel een boost.” Volgende stap: regio-samenwerking en light versie De uitdaging voor waardegedreven zorg en het ATP, zit hem volgens alle drie in het vergroten van de cirkel rondom de umc’s. Het organiseren van samenwerking tussen alle partijen betrokken in het zorgtraject van de patiënt. Denk aan andere ziekenhuizen en huisartsen. Kees: “Dus die full cycle of care: het gehele zorgtraject van huisarts tot aan weer thuiskomen.” Daarbij stuiten we volgens Piet wel op een aantal potentiële risico’s, zoals het huidige concurrentiemodel: “Je kunt niet samenwerken en tegelijkertijd met elkaar concurreren. Dat is een contradictio in terminis.” En het ervaren verschil in relevantie van het kostenaspect. Desondanks is er volgens Martine nog veel laaghangend fruit om de volgende stappen te zetten. En, ook voor het ATP zien Kees en Martine kansen om regionale samenwerking op gang te brengen. Zo wordt gewerkt aan een extra module gericht op netwerken en modules gebaseerd op voorbeelden van geslaagde samenwerkingsverbanden, zoals HartNet Noord Nederland, waarin verschillende ziekenhuizen in Groningen en Drenthe zijn gestart met gezamenlijke zorgpaden voor hartaandoeningen. Kees: “Bij zo’n trainingstraject hopen we dan ook echt zo’n hele keten met elkaar ‘in de klas’ te hebben. Want dat werkt, dat zien we nu in het traject met Groningen.” Een wens van de deelnemende huizen is een soort light versie van de ATP. Martine: “Zodat we mensen die niet in de kerngroep zitten, maar wel betrokken zijn bij waardegedreven zorg, bijvoorbeeld in een halve dag dezelfde taal leren spreken. En goed leren samenwerken om gezamenlijk het doel te bereiken.” De ontwikkeling van de ATP-light start in 2022.